“ชีวิตจริงยิ่งกว่าละคร” จังหวัดพังงา

        นายพิสิษฐ อายุ 54 ปี ตำบลท้ายช้าง อำเภอเมือง จังหวัดพังงา ได้ย้อนอดีตที่ไม่เคยลืมว่า ตอนเล็กๆ ก็อาศัยอยู่กับพ่อและแม่ พออายุได้ประมาณ 1 ขวบ ยังจำความได้ พ่อและแม่ให้มาอาศัยอยู่กับป้า (พี่สาวของแม่) แต่ก็ไม่ได้ถามว่าเพราะอะไรและทำไม เป็นเด็กดีก็เชื่อฟังผู้ใหญ่ ถึงแม้จะอยู่ในละแวกเดียวกัน แต่ก็ไม่ได้ไปมาหาสู่กันกับพ่อแม่ ภายหลังก็ได้ทราบว่าตนเองมีน้องสาวอีก 2 คน จนกระทั่งพ่อแม่และน้องๆ ได้ย้ายไปอยู่ที่อำเภอตะกั่วทุ่ง จังหวัดพังงา ห่างจากอำเภอเมืองประมาณ 12 กิโลเมตร 

        พ่อและแม่ก็ไม่เคยมาชักชวนเรียกถามว่าจะไปอยู่ด้วยกันไหม เหมือนกับตนเองไม่ใช่ลูก ส่วนบ้านที่ตนเองได้อาศัยกับพ่อกับแม่ก่อนที่จะมาอยู่กับป้า ก็ไม่ทราบว่าพ่อและแม่ได้ดำเนินการอย่างไร ตนเองก็ได้อาศัยอยู่กับป้าเรื่อยมา ช่วยงานในบ้านทุกอย่างตามแต่ป้าจะให้ทำ จนกระทั่งเมื่อปี พ.ศ. 2551 ได้ไปสมัครทำงานอยู่ที่ปั๊มน้ำมันในละแวกบ้าน 

        จนถึงปี พ.ศ. 2565 สุขภาพไม่ค่อยดี(กล้ามเนื้ออ่อนแรง) จึงได้ลาออกจากงาน แต่ก็เหมือนเคราะห์ซ้ำกรรมซัด คุณป้าได้เสียชีวิตลง ก็โดนขับไล่ให้ออกจากบ้าน จึงได้ออกมาเช่าบ้านอยู่ คิดว่าถ้าร่างกายแข็งแรงก็จะกลับไปทำงานอีก อยู่มาหลายเดือนเงินทองที่สะสมก็หมด อาการก็ไม่ดีขึ้นมีแต่ทรงกับทรุด ค่าเช่าบ้านก็ค้างหลายเดือน รายได้ก็ไม่มี แต่ท่ามกลางความโหดร้ายของโชคชะตาก็ยังมีโชคดีเข้ามาอยู่บ้าง 

       เมื่อเจ้าของบ้านเช่าซึ่งเป็นสมาชิกสภาเทศบาลเมืองทราบเรื่อง ได้มีเมตตาอนุญาตให้อยู่โดยไม่ต้องจ่ายค่าเช่ารวมทั้งค่าน้ำค่าไฟด้วย จนกว่าจะมีความพร้อมจะจ่าย ส่วนอาหารการกินก็ไม่เคยปรุงอาหารทานเอง ไม่มีเครื่องครัว ปัจจุบันได้รับความอนุเคราะห์อาหารประทังชีวิตมื้อค่ำ 1 มือ จากบ้านใกล้เคียง ส่วนมื้อเช้าและมื้อเที่ยงอดไม่ได้รับประทาน และเมื่อวันที่ 22 สิงหาคมที่ผ่านมา ทางเทศบาลเมืองพังงาได้ส่งเจ้าหน้าที่เข้ามาให้การช่วยเหลือเบื้องต้น และได้ประสานกับทางพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์ เพื่อให้การช่วยเหลือต่อไป

Powered by Froala Editor

Powered by Froala Editor